Mooie zomerse avond op de Lage Raam

Bijna iedereen vangt vis, maar deze is van klein formaat.

Gisteravond zijn we uitgeweken naar de Lage Raam, met de groep van 18 vissers hadden we in ieder geval ruimte genoeg. Op de Bus zijn we nog niet verlost van de jaarlijks terugkerende vliegjesplaag, dus daar konden we nog niet terecht. Iedereen had een mooie stek en op goede afstand van elkaar, want de meesten konden elkaar niet eens zien door de tussenliggende rietkragen. Een compliment voor de vrijwilligers die dit mogelijk gemaakt hebben is zeker op zijn plaats.

                                
                                Door de lengte van het parcours hadden we toch genoeg ruimte om de auto te parkeren.

Doordat we zo ver uit elkaar zaten en elkaar vrijwel niet zagen, was het bijna onmogelijk om bij te houden wat er gevangen werd. Die informatie kwam slechts mondjesmaat door via bezoekers die alle stekken afgegaan waren. Het was dus eigenlijk een beetje ieder voor zich om de juiste tactiek te vinden om zoveel mogelijk vis te vangen. Normaal gesproken pas je de manier van vissen aan als je hoort of ziet dat er op andere plekken vis gevangen wordt.

Er was slechts één melding van grote vis, Peter Selten verspeelde helaas deze mooie zeelt door het pompenblad voor zijn stek. Juist rond dat groen in het water zijn de hotspots voor deze vis te vinden. Echter, met een licht vistuig is het lastig om die te landen na een aanbeet, door de aanwezigheid van diezelfde waterplanten. Zestien deelnemers vingen vis, veelal van hetzelfde kleine formaat. Tellen doen we dit jaar niet meer, maar gezien het totaalgewicht van ruim vier en een halve kilo was er toch behoorlijk goed gevangen. Martijn Vilé won deze avond met 528 gram, gevolgd door Wim Kerstens en Edwin Kerstens met respectievelijk 492 gram en 403 gram.

                                
                                In het voorbijgaan zagen we Nico Cornelissen net een visje binnenhalen.

Voor het wegen na afloop moesten we een behoorlijke afstand afleggen. Gelukkig droeg iedereen zijn steentje bij en hielp men elkaar ook om de visspullen weer naar boven te krijgen als dat nodig was. Dat is het mooie van deze groep, gezelligheid en saamhorigheid onder elkaar van begin tot eind.

We komen zoals het er nu naar uitziet nog één keer terug hier. Daarna kunnen we vermoedelijk weer naar de Bus, tenzij men liever ergens anders heen wil. Dat spreken we per week af.

De Wedstrijdcommissie.